wróć...Spotkanie z Wojciechem Skibińskim

Od zakończenia II wojny światowej minęło 79 lat. Żyją już tylko nieliczni świadkowie wydarzeń, którzy mogą opowiedzieć najmłodszemu pokoleniu swoją historię rodzinną osadzoną w dramatycznych realiach okupacji niemieckiej na ziemiach polskich – ocenił dr Ireneusz Piotr Maj, dyrektor Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu, w związku ze spotkaniem łódzkiej młodzieży z Wojciechem Skibińskim, byłym więźniem obozu na Przemysłowej.

24 kwietnia 2024 r. w Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu przy ul. Piotrkowskiej 90 gościliśmy Wojciecha Skibińskiego, lekarza z Puszczykowa, który jako niespełna trzyletni chłopczyk wraz ze starszym rodzeństwem trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego dla polskich dzieci przy ul. Przemysłowej w Łodzi.

„Wiesława, Jerzy i Wojciech Skibińscy (roczniki 1933, 1935 i 1940) – rodzeństwo z inteligenckiej rodziny z Mosiny, dzieci Czesława i Teresy z Namysłowskich. Rodzina ukarana przez Niemców za współpracę z podziemiem antyhitlerowskim, wpisującą się w „sprawę mosińską” (…). Wszyscy troje do łódzkiego obozu trafili 14 września 1943 r., wraz z dużą grupą mosińskich dzieci (…). Wojciech w chwili aresztowania miał zaledwie dwa lata i pięć miesięcy, więc przebywał w osobnym budynku przeznaczonym dla najmłodszych dzieci, którymi opiekowało się starsze rodzeństwo i wyznaczone więźniarki. Obaj bracia w lipcu 1944 r. odesłani zostali przez Niemców do obozu w Potulicach, gdzie w styczniu 1945 r. doczekali końca jego funkcjonowania”– czytamy w publikacji Muzeum pt. „Nauczono nas płakać bez łez…”.

Na spotkanie licznie przybyła młodzież z łódzkich szkół, która z zainteresowaniem wysłuchała opowieści o tragicznych losach małych więźniów obozu na Przemysłowej. Następnie odbyła się dyskusja, w której uczniowie wzięli aktywny udział.

Dziękujemy Panu Wojciechowi Skibińskiemu za poświęcony czas oraz wszystkim uczestnikom spotkania za obecność i okazane zainteresowanie losami polskich dzieci w czasie II wojny światowej.